Pierwszy Twój utwór wydaje mi się taki typowo teesowski, a drugi pasowałby mi na płytę "I Ching", w której nagraniu maczali palce m.in. muzycy TSA.
A skoro spodobał Ci się Mur I, to...

Mur II

Upada mur
Sypie się gruz
Prostuje kark
Upada mur
Brzmi wolny głos
Oddychać lżej
Upada mur
Mija zły sen
Tysięczny tłum
Łańcuchy rwie
Upada mur
A na dnach serc
Skrapla się jad
Głupota strach
Zbiera swój plon
Grubszy niż był
Wyższy niż był
Roœnie znów mur.
XII 1989 r.

I może jeszcze to:

Miecz (Leonowi Petrażyckiemu)

Łeb trzymasz zwieszony
Pokorny, skulony
Nad tobš miecz
Miecz wcišż cię płazuje
Zaczepia, katuje
Natrzšsa się

Ty pochyl łeb kornie
Podziękuj mu dwornie
Za pański gest...

Lub podnieœ łeb butnie
A miecz go nie utnie
Zapewniam cię

Nie było go nigdy
Naprawdę przenigdy
To straszył sen

Nie było go nigdy
Naprawdę przenigdy
To był twój cień.

Ostatnio edytowany przez Berger (2009-06-01 12:26:48)

Dzięki, ale Wy z Nygałkš też wrzucajcie swoje dzieła, bo nie chcę zdominować wštku!

Pierwszy tekst nawišzuje, rzecz jasna, do "Mass mediów" TSA:

Idol

Ulepiły go mass media
Był pupilkiem wielkich mas
Po beztroskim panowaniu
Jak iskierka nagle zgasł.

Drugi do utworów Breakoutu i Tiltu:

Rzeka dzieciństwa, morze radoœci, ocean koœci

Gdy dzieciństwa wyschnie rzeka
IdŸ, gdzie obowišzek czeka
Obowišzek honorowy - wzišć karabin maszynowy
Silnym, twardym być i zdrowym
Prężnym, zwartym i gotowym
Strzelaj, strzelaj, strzelaj, strzelaj
A gdy każš, to umieraj.

Trzeci do Pink Floyd:

Jeszcze jedna cegła w murze

Zetnij włosy chodŸ w mundurku
BšdŸ aktywny œpiewaj w chórku
Nie narzekaj na swój los
Gdy ci każš dawaj głos
Sam zagłuszaj myœli złe
Pierwszy zawsze kłaniaj się
Ogłupiajš cię mundurkiem
Żebyœ sprawdził się za biurkiem.
18 XI 1987 r.

A co do czwartego, to nawet nie pamiętam...

Bracia mniejsi

Urodzeni w gnoju
Wychowani w znoju
Spożyci w pokoju.

Ostatnio edytowany przez Berger (2009-06-01 17:31:58)

Dzięki! Tekst pacyfistyczny, od serca pisany. Poniżej inne, z tego okresu:

Nuklearny œwit

Minęła noc
I nastał œwit
Potworny œwit
Powietrza ryk
I ludzi krzyk
Jaskrawy blask
Agonia miast
Spełnił się mit
Koszmarny sen
Choć nastał œwit
Nie nastał dzień.

Mówiš działa

Dziœ milczš muzy
Dziœ milczš prawa
Bo trwa zabawa
Krwawa zabawa
To mówiš działa
To mówiš działa
W płomieniach stoi
Planeta cała
Bo działa krzyczš
W œwiat pociskami
Gdzie sš zwycięzcy
A gdzie przegrani
Zginęli wielcy
Zginęli mali
Działa wygrały
Ludzie przegrali.

Kostnica

Blaszana konstrukcja lœni w œwietle księżyca
Ten ładny pawilon to nowa kostnica
Rankiem pawilonu się otworzš drzwi
Przyjdš tłumy ludzi wdychać zapach krwi
Przywita ich młoda dziewczyna z tasakiem
Kostnicę tę znajdziesz tuż za warzywniakiem.

Jak sobie życzysz. Pozostańmy zatem jeszcze na chwilę przy okresie pacyfistycznym. To już jutro. Rocznica. Dla nas dobra, dla Chin tragiczna:

Tiananmen

Mały człowieczek
Jakich tysišce
Przeciw dziesištkom
Kiloton stali
Przeciwko sile żywego ognia
Przeciw spojrzeniom
W kolorze khaki
Fachowców którzy
Lubiš swš pracę
Stoi jak posšg
W głowie mu huczy
Zakazany rock
Chce gołš dłoniš
Bronić wartoœci
Które na próżno
Starać wyrazić
Się w TNT
Błysk człowieczeństwa
W oczach czołgisty
Œmierć przyniósł papier
Zwany wyrokiem
Ręka sędziego
I jego oczy
W których nie było
Wcale wahania.
30 XII 1989 r.

Kiedy studiowałem prawo, tak jawiła mi się moja przyszłoœć:

Cóż I

Cóż pozostało
Miękkie fotele
W barku koniaki
Błękit ekranu
W szafce krawaty
Kapcie gazeta
Zbiór paragrafów
Tylko gdzieœ
Na dnie serca
Smutny cień pacyfy.
25 XII 1988 r.

Po co?

Żołnierz broni ojczyzny
Przed drugim żołnierzem
Po co po co bronicie
Po co po co walczycie
Nie idŸcie tam więcej
Gdzie cišgnie zew krwi
Po co tam idziecie
Po co idziesz ty
Po co tam idziecie
Dla kogo giniecie?
31 I 1988 r.

Wolę bić

Walczyć jak lew
Czuć w sobie gniew
Zadawać ból
To życia sól
To męski czyn
Twój cały œwiat
Ten kwadrat z lin
Litoœć twój kat
Znów zadać cios
Gniew to twój brat
Znów zmiażdżyć nos
Rozwalić brew
Znów poczuć krew
Usłyszeć ryk
Motłochu krzyk
Krzyk brzmi jak œpiew
Pachnie jak krew
Kochasz ten krzyk
Kochasz jak nikt
Znów ręki ruch
Uderzasz w brzuch
Uderzasz w twarz
Pięœć w zęby pchasz
Nie próbuj myœleć
Niech myœlš pięœci
Rozwal tę szczękę
Rozwal na częœci
Nie będziesz myœlał
W uporze trwasz
Gdzie jest twój mózg
Przecież go masz
Jesteœ człowiekiem
Więc składasz broń
Cofasz swš pięœć
Wycišgasz dłoń
Powietrza œwist
Jaskrawy błysk
Krwawi twa twarz
Bezsilnie łkasz
Pospólstwa ryk
Zwierzęcy krzyk
Kochasz ten krzyk
A ciebie nikt.
21 X 1987 r.

Ja nie mam gitary, więc na razie pozostanę przy wierszach.

Cóż II

Cóż pozostało
Praca dom praca
Grupa przyjaciół
O obcych twarzach
Pokštne sprawki
Robiš mamonę
Ból się już dawno
Stał otępieniem
I tylko czasem
Wraca wspomnienie
O tamtych latach
Jak rozbłysk zorzy
W polarnej nocy.
9 XII 1989 r.

Defilada

Rycerska parada
Twardych kroków grzmot
Twoje szczęœcie chroni
Wszechpotężny blok
Nie słysz co ci mówiš
Podżegacze Ÿli
My ci damy szczęœcie
Trzeba tylko krwi.

Przez was

Przez was skurwysyny
Mknš ciężkie maszyny
Okna za kratami
Klawisze z pałkami
WięŸniowie stłoczeni
Chorzy przerażeni
A z ich umęczenia
Jest więcej jedzenia
Pokrojone zwłoki
Zabitej istoty
Wy je zjecie œwinie
Ty też skurwysynie.
23 stycznia 1992 r.

Zanim

Zanim wyszło z łona
Zanim œwiat poznało
Zanim się zaœmiało
Zanim zapłakało
- przegrało
Inne były plany
Plany jego mamy.

Ostatnio edytowany przez Berger (2009-06-07 23:12:38)

To ja jeszcze kilka politycznych kawałków wrzucę:

Gniew cara
Dumny sztandar w trzech kolorach
Kłuje w oczy Wolny Œwiat
Słychać ciężki oddech Moskwy
Cara Miszy roœnie gniew
Car wolnoœciš chce frymarczyć
Wolnoœć kupić chce za gaz
Zachód milczy tak jak milczał
Milczy już od trzystu lat.
3 V 1990 r.

Odprawa posła
Œwiat wpatrzony jest w Zatokę
Wódz Pokoju o tym wie
Strzelać każe w centrum Wilna
By ratować Kremla cień
Siłš ognia œciera w nicoœć
Siłę prawdy siłę słów
Wraca Iljicz na swš Litwę
By panować nad niš znów
A Okińczyc błaga Polskę
Klęczšc w Sejmie roni łzy
Polska milczy nie pamięta
- już jak œniła
O wolnoœci piękne sny.
13 I 1991 r.

Raj 1944
Obiecali nam na Ziemi raj
Przekonali łatwowierny ten kraj
Na ufnoœci ludzi i wylotach luf
Zbudowali twierdzę dla wielkich swych głów
Gdy lud się obudził i o raj wszczšł spór
Było już za póŸno za gruby był mur.

Blisko Florydy (kubańskim więŸniom)
Blisko Florydy
Blisko Miami
Majšc swš celę
Jako œwiat cały
Na lat dziesištki
Cenišc swš prawdę
Wyżej niż wolnoœć
Czekał cierpliwie
Wiedział że słowo
Rozsadzi mury.
9 XII 1989 r.

Ładne. Inspirowane "Dorosłymi dziećmi"?
A ja może dodam parę słów wyjaœnienia do swoich, powyższych tekstów. Tym bardziej, że mówiš o wydarzeniach, których Ty, Manu, nie możesz przecież znać z autopsji.
Pierwsze dwa opowiadajš o wydobywaniu się Litwy z niewoli sowieckiej. Litwa ogłosiła niepodległoœć w marcu 1990 r. Goršcym zwolennikiem niepodległoœci był m.in. Czesław Okińczyc, Polak, poseł do litewskiego Sejmu. Sowiecki dyktator Michaił Gorbaczow najpierw zablokował maleńkiej republice gaz, a potem wysłał żołnierzy pod wieżę TV w Wilnie. Zginęli ludzie.
Trzeciego tekstu objaœniać nie będę, bo historię Polski każdy z nas zna, zaœ czwarty powstał, kiedy Fidel Castro wypuœcił z więzienia jednego z kubańskich więŸniów politycznych. Jego nazwiska, niestety, nie pamiętam, w każdym razie była to postać tragiczna - facet przesiedział za swoje poglšdy kilkadziesišt lat.
P.S. Manu, a czemu już nie wrzucasz rysunków?

Ostatnio edytowany przez Berger (2009-06-23 16:55:03)

Odmłodziłaœ go.
Lubisz komiks, prawda?